ഒരു കൊച്ചു ക്ലബ്ഹൗസ് പ്രണയം — ആകർഷണം (രണ്ടാം ഘട്ടം)
ക്ലബ്ഹൗസിലെ ശബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇനി അവർക്കായി വേറെൊരു തരംഗമുണ്ടായി.
വാക്കുകൾ നിശബ്ദതയിലേക്ക് മാറി, നിശബ്ദത വാക്കുകൾ ആകുന്ന സമയം.
ഭദ്രദേവിയും ഇന്ദ്രജിത്തും തമ്മിൽ ഇനി ‘സംസാരം’ എന്ന പദം ചെറുതായി തോന്നി —
അത് ഇപ്പോൾ ‘അനുഭവം’ ആയി.
ഒരു ദിവസം ഭദ്രദേവി പറഞ്ഞു —
“ഇന്ദ്രജിത്, ചില ആത്മാക്കൾ എത്രയും ദൂരം നിന്നാലും പരസ്പരം തിരിച്ചറിയും…”
അവൻ ചിരിച്ചു, “അതെ, ചില തരംഗങ്ങൾ കാഴ്ചയുടെ അപ്പുറത്താണ് മുഴങ്ങുന്നത്.”
ആ നിമിഷം ഇരുവരും മനസ്സിലാക്കി —
ഇത് ശബ്ദങ്ങളിലൂടെ വളർന്ന ഒരു ബന്ധമല്ല,
ബോധത്തിന്റെ ആഴത്തിൽ നട്ടുവളർന്ന ഒരു അനുഭവമാണ്.
അവൾ സംസാരിക്കുമ്പോൾ, അവന്റെ മനസ്സിൽ പ്രതിഫലനം ഉണ്ടായി —
അവളുടെ ഓരോ വാക്കിനും പിന്നിൽ ഒരു ഭാവം,
ഓരോ മൗനത്തിനും പിന്നിൽ ഒരു സത്യവുമുണ്ടെന്ന്.
മിഥുനങ്ങൾ —
രണ്ടായി പിരിഞ്ഞെങ്കിലും ഒരേ ആകാശത്തിൽ നീങ്ങുന്ന രണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലെ,
അവർ തമ്മിൽ വലിപ്പം, ദൂരം, പേര്, സ്ഥലം ഒന്നുമല്ല പ്രാധാന്യം.
അവർ തമ്മിലുള്ള ആകർഷണം ഭൗതികമല്ല — അത് ബോധത്തിന്റെ അനുരണനം.
രാത്രികൾ നീളുമ്പോൾ ഭദ്രദേവിയുടെ ശബ്ദം അവന്റെ ധ്യാനമാവുകയും,
ഇന്ദ്രജിത്തിന്റെ നിശ്ശബ്ദത അവളുടെ ആശ്വാസമാവുകയും ചെയ്തു.
ഒരു ദിവസം അവൾ പറഞ്ഞു —
“പ്രണയം ഒരു ബന്ധമല്ല, ഇന്ദ്രജിത്…
അത് ബോധം മറ്റൊരാളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്ന നിമിഷം മാത്രമാണ്.”
അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു —
“അതെങ്കിൽ നീ എന്റെ പ്രതിബിംബമാണല്ലോ…”
അവൾ മിണ്ടിയില്ല.
ആ മൗനം തന്നെ ഒരു വാക്കായിരുന്നു.
ഒരു ആഴമുള്ള സമ്മതം.
മൈക്ക് മ്യൂട്ടായി.
പക്ഷേ ഹൃദയങ്ങളിൽ സംഭാഷണം തുടർന്നു.
ആത്മീയമായ ആകർഷണത്തിന്റെ തരംഗങ്ങൾ അലയടിച്ചു.
ആ രാത്രി, അവർ രണ്ടുപേരും തിരിച്ചറിഞ്ഞു —
പ്രണയം സ്പർശിക്കുന്നതല്ല, കാണുന്നതല്ല, പറയുന്നതുമല്ല.
അതൊരു ചിറകുള്ള നിമിഷമാണ്,
രണ്ടു ആത്മാക്കളുടെ ഇടയിൽ മിണ്ടാതെ പറക്കുന്ന.
അടുത്ത ഭാഗം മൂന്നാം ഘട്ടം —
“സംഘർഷം” (inner conflict: reality vs emotion)
This post has already been read 304 times!
